Since 1957
De speelplaats van het Onze-Lieve-Vrouwecollege en de deur van de sacristie vormden de ideale groeibodem voor het ontstaan van Olvac.In 1957 werd hier door de retorica lustig gevoetbald. Sommigen betreurden toen dat, eenmaal afgestudeerd, de voetbalkoorts zou verdwijnen. In oktober 1957 trokken Luc Van Damme, Milou De Naeghel, Ludo Andriessen naar het bal van de oud-leerlingen van het college om toenadering te zoeken tot hun oudere voetbalmakkers. Enkele anciens waren met hun plannen, om een nieuwe club te stichten, onmiddellijk in de wolken. Kort daarop werden de statuten voor een feitelijke vereniging opgesteld en Luc Van Damme werd unaniem als kapitein en eerste voorzitter verkozen.
Een naam was snel gevonden, in navolging van OXACO, OSJB werd voorOLVACgekozen De oud-leerlingenploeg werd op 31 oktober 1957 boven de doopvond gehouden.
Om in de sfeer te blijven van de vertrouwde collegekoer, werd eerst gevoetbald binnen de muren vanFort 1 aan de d’Herbouvillekaai. Vader De Naeghel, commandant van deze kazerne, loste zo het terreinprobleem op.Dat de organisatie toen nog in zijn kindervoetbalschoenen stond hoeft geen betoog. De ballen en uitrusting werden met instemming van Pater Leus, supporter van het eerste uur, uit het college ontvreemd. Met zijn fijne voetbalneus was hij ook de talentscout n°1 op het college.Vaak probeerde men de laatste jaars humaniora erbij te betrekken, maar dat was tegen alle regels in van de paters Jezuïeten.Het was dan ook Pater Leus, die daar een einde aan maakte en het wordt hem in de hemel zeker ten goede aangerekend dat hij strafstudie vergat te geven, omdat de kandidaat schoolblijvers vaak onmisbaar waren in de voetbalploeg.
Het eerste seizoen speelde men wekelijks vriendenwedstrijden.Zaterdagavond werd rendez-vous gegeven in de Gounod aan de toenmalige KNS. De tactiek werd – rijkelijk gestoffeerd – besproken.Sindsdien is het Onze-Lieve-Vrouwecollege steeds de ‘hoofdleverancier’ gebleven van onze club.Het was de tijd van voorzitters L.Van Damme, J.Van Meerbeeck.Het was ook de tijd waarin budgetten door gulle sponsors werden bijgepast, wanneer er een gat in de kas was.
Gesterkt door de sportieve successen sloot Olvac in 1958 aan bij het Vlaams Katholiek Sportverbond. Men vond toen onderkomen op het Noordkasteel.
Inmiddels had Luc Van Damme zijn voorzitterschap afgestaan aan de heer Van Meerbeeck.Gedurende 15 jaar heeft de heer Van Meerbeeck zijn stempel op Olvac gedrukt.
Het principe dat sportiviteit en vriendschap in een vriendenclub primeerde boven het resultaat, was in die dagen dan ook grotendeels zijn werk.In 1961 slaagde de club er ook nog in met de drie bestaande ploegen in hetzelfde jaar kampioen te spelen.Voor de aanvang van het seizoen 1966-1967 werd eindelijk een echte thuishaven gevonden voor de uitgebreide Olvac-familie.Vanaf nu zou op het Ebes terrein in Kontich gespeeld worden.’s Zondags werd ‘den Ebes’ exclusief aan Olvac voorbehouden: het werd dan ook spoedig een nieuwe ‘ thuis’, waar alle ploegen een onderkomen vonden. Het Olvac clubleven draaide toen op volle toeren. Volgens insiders betekende het verblijf op Ebes een topperiode, zowel op sportief vlak als wat de sfeer aanging. De Beker Van Meerbeeck zag daar ook het licht.Na de onderlinge wedstrijden werd er gezellig nagepraat rond een succesvolle bbq.
Een mijlpaal in de geschiedenis van onze club, was de oprichting van de jeugdafdeling in 1971.A.Niesz, Raf Van de Walle en Pater Luk Arts waren de ‘scouts’ die de ‘koervoetballers’ op het college selecteerden en ’s zaterdags begeleidden.
Onder impuls van de gebroeders Tom en Ivan Swalens werd in de beginjaren de jeugdafdeling verder uitgebouwd. Gelukkig konden ze rekenen op de steun en hulp van Raf . De jeugd was toen niet vertegenwoordigd in het bestuur. Deze drie hebben ervoor gezorgd dat de jeugdverantwoordelijke werd opgenomen als volwaardige bestuurder in het Olvac bestuur.
De jeugdspelers trainden toen nog niet en de communicatie met de spelers gebeurde onder meer via een prikbord op het college.Elke jeugdploeg kreeg één wedstrijdbal en één oefenbal en moest het daarmee een gans seizoen redden. Te begrijpen ,wanneer men weet dat een voetbal in de jaren ’70 ongeveer 800 bfr. kostte, terwijl het jaarlijks lidgeld van een jeugdspeer 305 bfr. bedroeg.
M.Van de Walle zag, als voorzitter in 1974, de verhuis van de Ebesvelden in Kontich naar Mariënborgh gebeuren, waar Olvac zijn definitieve thuishaven vond.
Tijdens de algemene vergadering van 26 juni 1976 werdWalter Brosens tot nieuwe voorzitter gekozen.In1977 wordt de VZW gesticht.Dat jaar startte de jeugdafdeling met 4 ploegen, twee méér dan het seizoen ervoor.De jeugdspelers bleven toestromen en in het seizoen 1978-1979 kon Olvac al 6 jeugdploegen in lijn brengen.Er was echter ook een keerzijde aan deze medaille. Om meer wedstrijden te kunnen spelen met méér ploegen heeft men naast de spelers ook ploegafgevaardigden nodig en ouders die mee voor vervoer zorgden bij uitwedstrijden
Voorzitter Marcel Smits volgde Walter Brosens op, na ongeveer tien jaar voorzitterschap.Zijn kort voorzitterschap is, nochtans één van de prettigste periode gebleven.Het seizoen 1980 – 1981startte met 14 ploegen : 5 senioren en 9 jeugdelftallen.In dit seizoen slaagde Olvac erin dankzij haar inmenging in het federatiebeleid van de KKSFB de jaarlijkse cross naar Mariënborgh te halen.Olvac werd de grootste club binnen het Voetbalverbond met niet minder dan 9 jeugdploegen.Hubert Bulkmans, Gilbert De Witte, Hugo en Christiane Vermeulen, Robert Maes ,Paul Boehlen, Julien Van Oevelen, en Jacques Schoenmaeckers waren destijds de grote bezielers van de jeugd tijdens deze periode.
We mogen toch zeker niet vergeten wat vrije tijd Hugo en Christiane Vermeulen in Olvac jeugd hebben gestoken.
In 1986deed de “Olvac jeugd” de beste transfer uit haar geschiedenis.Rudi Moens vervoegde onze club en zou méér dan 20 jaar lang een ruggengraat zijn van de jeugdwerking en voor de vlotte doorstroming van nieuwe jeugdvoetballers vanuit het college zorgen.
In oktober 1990besliste het Jeugdbestuur om te starten met een pupillen-werking. De nodige schikkingen hiervoor werden door Stefan Luyten,ondertussen jeugdvoorzitter, getroffen en het volgende seizoen was hun aantal reeds opgelopen tot méér dan 60.Veel spelers van de huidige eerste ploeg hebben trouwens hun eerste voetbalstappen gezet bij onze pupillen.
Voorzitters Nou Daeseleire, Carlo Suy besteedden in de jaren ’85 tot’95 veel tijd en energie om onze club uit te bouwen en meer allure te geven. Het is ook onder hun voorzitterschap dat het 10 jarig contract met Mariënborgh is ontstaan. Het ondertekenen van het contract had plaats bij Raymond D’Haen , voormalig voorzitter van de vzw Marienborgh en jarenlang Olvaccer.
In 1993-1994 : Zowel voor de Olvac-senioren als voor de jongeren werd het een geslaagd jaar: de sfeer in de 24 ploegen was uitstekend en lag aan de basis van heel wat sportgenot bij de meer dan 450 spelende leden. De enthousiaste inzet van tientallen trainers, ploegverantwoordelijken en bestuursleden resulteerde bovendien in enkele knappe resultaten in de eindrangschikking.
In 1994-1995 is onze club , met meer dan 500 aangesloten spelers en bestuursleden, uitgegroeid tot de grootste vereniging van het KKVS.
Op 10 augustus 1995 werd Philippe Steger verkozen tot algemeen voorzitter van de vzw Olvac.Er zou onmiddellijk prioriteit gegeven worden aan de jeugd, het eerste elftal en de samenwerking met de federatie.Voor de jeugd, werd er meer materiaal aangekocht; nieuwe trainers en begeleiders werden door Stefan Luyten(de toenmalige jeugdvoorzitter), ingelijfd.Hoofdtrainer Peter Vandeputte werd ingehaald om Olvac 1 weer terug naar de hoogste regionen te loodsen. Dit alles onder het waakzaam oog van penningmeester Ivan Swalens, want de doelen waren financieel gebonden.
In de verschillende instanties van Kvv zetelen ondertussen verscheidene Olvac leden.Olvac zoekt zijn weg in de federatie.Olvac wordt meebepalend voor het Kvv traject!
In deze periode werd er ook beslist om de club op een ietwat professionele manier te leiden.Nieuwe ideeën over sponsoring, samenwerking met sportwinkels en Mariënborgh ontwikkelden zich toen.Het bleek nodig te zijn, daar het jaarlijks budget dat jaar toch zo’n 1,2 miljoen BF bedroeg.Dat de club vandaag een goed beleid heeft, is zeker te danken aan Ivan Swalens, jarenlangactief op en langs het veld. Als penningmeester ging hij achter elk ontbrekend lidgeld aan.Mede door de oprichting van de“Goodwill Ambassadors” en het aantrekken van andere sponsors, kan Olvac nog steeds terugkijken op een gezonde financiële situatie.
In januari 1996 behaalde Olvac een onovertroffen succes in de jaarlijkse KVV cross. Zowel bij de dames als bij de heren, veroverde Olvac de vier beschikbare bekers.
Op 18 mei 1996 schreef onze Jeugdafdeling echt geschiedenis: met liefst 4 ploegen plaatste Olvac zich voor de vijf te spelen finales van de Beker van Antwerpen.
De allergrootste bezieler gedurende 40 seizoenen bij de Olvac, was Raf Van de Walle.Niet alleen als secretaris, speler van de eerste ploeg maar vooral als duivel-doet-al, was hij er altijd voor iedereen.Hij haalde de meest gewaagde trucjes uit, om de ploegen volledig te krijgen.Spijtig genoeg overleed “Rafke”. Op 16 juni 1998 verloor Philippe Steger, ondertussen algemeen voorzitter geworden, samen met heel Olvac een trouwe vriend en goede medewerker in het Olvac bestuur.De taken van Raf, en dat waren er veel, werden vanaf dit ogenblik verdeeld.
Voorzitter Ph.Steger gaf dit weer op een eerbetoon tijdens zijn uitvaart. De beker “Raf van de Walle” voor seniorenploegen werd ,onder impuls van Peter Vandeputte , Ph. Steger,T.Swalens, F.Plettinck, I.Swalens geboren.Een (h)echte happening bij onze seniorenploegen met iedere keer een minuut stilte voor het puike werk van Raf.
Gedurende verscheidene decennia had Olvac (en nog) steeds dezelfde secretaris na het overlijden van Raf Vandewalle in 1998: Rudi Moens.Een man met weinig woorden, maar grote daden voor de club. Al de administratie,uitstellen van matchen,aanleg terreinen,medische dossiers ,communicaties met het Kvv werden door hem behandeld.Uren werk dus!
Uiteindelijk lukte Peter Vandeputte in 2000 kampioen te worden met het fanionelftal.Terug naar Eerste Afdeling. Er werd eindelijk terug gefeest op Olvac.Onze kampioenen haakten echter één voor één af en een nieuwe ploeg diende gemaakt te worden.Onder impuls van Peter Vandeputte en Tom Swalens werd een geweldige doorstroming toegepast:“De beste jeugdspelers zouden een categorie hoger spelen”.Om dit project te laten slagen, werden gedurende een vijftal jaren onze A elftallen bij de jeugd, onthoofd van hun sterkhouders, zodat de resultaten in die jaren wat minder waren. Daarbij kwam het afhaken van verschillende ervaren jeugdtrainers.
Door de onmogelijkheid om voor alle spelers een gepaste begeleiding te vinden, was OLVAC vanaf het seizoen 2002 – 2003 verplicht haar jeugdwerking in te krimpen. Het aantal jeugdploegen werd verminderd naar 11.
In 2004 werd de vzw OLVAC aangepast aan de allernieuwste wetgeving en onze clubstatuten en RIO’sdienen vandaag als model voor vele sportclubs.
We schrijven 9 maart 2008 : een historische dag voor Olvac.Na steeds kortbij geëindigd te zijn in de rangschikking gedurende een vijftal jaren, werd het fanionelftal,uitgerekend op de vijftigste verjaardag van de club, kampioen in Eerste Afdeling.De keuze om Dimitri Papanikitas in te lijven als nieuwe hoofdtrainer, bleek de goede te zijn. Na 39 jaren speelt Olvac terug in Ere Afdeling.Door de goede jeugdwerking en deze doorstromingpolitiekgedurende al die voorbije jaren had Olvac nu een volwaardig Eerste elftal.
Het vijftigste Olvacjaar was dan ook één groot feestjaar.De kers op de taart was de eretitel toegekend door koning Albert II ; vanaf nu zou de club‘Koninklijke Olvac’ heten. Enkele bestuursleden werden in het Provinciehuis ontvangen om de oorkonde in ontvangst te nemen.Het jubileumjaar werd afgesloten met een Galadiner en een zonovergoten familiedag.
Het college was al een tijdje gemengd en in november 2008 kreeg het Olvac bestuur een mail van Lisa, Sissi en Barbara met de vraag waarom dat Olvac geen damesploeg in competitie had. Na enkele vergaderingen met de Olvac girls werd er in mei beslist om te starten in september 2009 met een dameselftal in competitie. (30 speelsters)
Dit was ook uniek in de analen van Olvac.De beginjaren waren eerder moeilijk. Veel meisjes moesten nog veel leren.Ivan Swalens deed dit echter met veel kennis en geduld.Steeds lukte hij erin om jaar na jaar nieuwe dames en meisjes te vinden.Het damesvoetbal, de Blue Cats, werd bij Olvac met de jaren een waar begrip.
De volgende jaren waren succesvol voor ons fanionelftal en tot op heden speelt dit elftal nog steeds in Ere Afdeling.In mei 2009 werd de finale van de beker van Antwerpen gehaald, maar net verloren van VDP (1-2).Het volgend jaar was het echter raak! De finale in 2010 werd onder leiding van trainer en Olvacman Peter Vandeputte gewonnen van Cantincrode(2-1) tijdens een vrij tumultueuze match.Dit was uniek in de geschiedenis van de club. Twee weken later won de club de nationale eindronde in Genk en werd Olvac winnaar van de Beker van Vlaanderen.De successtory van het fanionelftal was doorheen de jaren de verdienste van onze seniorenvoorzitter Filip Plettinck, die reeds vele jaren de coördinatie bij de senioren deed.
Naar aanleiding van de bewogen bekerfinale en enkele vergrijpen tegen onze normen en waarden tijdens het seizoen 2009-2010, werd door toenmalige voorzitter Philippe Steger een Ethische Commissie opgericht bij Olvac.Dit is een adviesorgaan, dat bepaalde onregelmatigheden bij spelers en begeleiders opving, beoordeelde en doorgaf aan de Raad van Bestuur om eventuele sancties uit te brengen.We wilden terug aan een ‘propere club’ werken.Tot op heden ondertekenen al onze leden trouwens onze Rio’s , bij betaling van hun lidgeld
Het eerste decennia van deze eeuw was ook financieel bepalend voor de verdere uitbouw van de club. Nieuwe sponsors werden aangetrokken,een nieuwe partner -sponsor- werd contractueel vastgelegd en gemeentelijke subsidies werden aangevraagd.Onze maatschappelijke zetel verhuisde daarom in 2011 naar Edegem, waar we inmiddels goede banden mee geschept hebben.
Vanaf 2004 werd onze jeugd geleid door Frank De Roeck, die er steeds in slaagde een perfecte organisatie en structuur te hebben. .Frank was ook de gentleman in de club,die steeds alle partijen verzoende bij crisissituaties.In 2011 gaf hij de fakkel door aan de nieuwe jeugdvoorzitter Wilfried Dierick.
Na achttien jaren voorzitterschap besloot Philippe Steger in 2013 zijn mandaat niet meer te hernieuwen. Het bestuur, onder impuls van de nieuwe voorzitter Ivan Swalens, zou hem later tot EreVoorzitter uitroepen.
Naast het voorzitterschap, het penningmeesterschap (meer dan 35j) en damesverantwoordelijke, profileerde Ivan Swalens zich als duivel doet al van Olvac.
Na meer dan 40 jaar in het bestuur te zetelen, zette Ivan Swalens een punt achter al zijn bestuurfuncties op de algemene vergadering van april 2014. De beheerraad had nood aan nieuw bloed en vooral aan nieuwe mensen. Plots doken er 5 nieuwe, gemotiveerde mensen op voor taken in de raad van Bestuur. Ook voor het eerst in de analen van Olvac zetelen er 2 vrouwelijke bestuurders, Heidi (penningmeester) en Dominique (materiaalmeester) in de nieuwe raad van Bestuur.
Ivan Swalens besliste met zijn toenmalig bestuur voor de aankoop van een uniek softwarepakket:Onli . Een unicum in de annalen van Olvac.
“Onli”.is een softwarepakket,die mogelijkheden zou bieden ten aanzien van websites, terreinindeling, trainingen, aanwezigheden, communicatie, sponsoring, enz. Dit pakket is afkomstig uit de hockeywereld (Victory : fam.De Vos/ Belgische hockeybond)
Dit project zal verder worden uitgebouwd onder leiding van Christophe Gils ,Filip Plettinck, Olivier Wuyts en Damien Delen.
Na de Algemene Vergadering van 26 april 2014 werd Wilfried Dierick (tijdens de daaropvolgende Raad van Bestuur) verkozen tot algemeen voorzitter van de club. Vijf nieuw leden werden als beheerder gekozen; hoofdzakelijk uit de jeugdafdeling.
Een nieuw tijdperk breekt aan!